Na de aardbeving waren we allemaal even van slag maar we hebben ons snel herpakt. We willen zo snel mogelijk in actie schieten en de getroffen gebieden en mensen helpen. We zijn begonnen met al onze kledij en medicijnen te verzamelen. We hebben het gedoneerd aan een organisatie die hulpverleners en vrijwilligers stuurt naar Gorkha en omstreken omdat daar veel schade is aangericht.
Vervolgens zijn Yorick en ik gisteren naar Khila gegaan. Dit is een klein dorpje waarvan we wisten dat er veel huizen waren ingestort. Tot 20 meter voor de top van de berg was er eigenlijk geen schade. Eens op de top viel mijn mond open. 11 huizen zijn helemaal verwoest. Zeer veel puin! Hierdoor zijn 117 mensen dakloos geworden. Gelukkig zijn er geen slachtoffers. Het zijn allemaal landbouwers dus op het moment van de aardbeving waren ze aan het werken op de velden. Ik heb daar met de mensen gepraat over hun ervaring, hoe ze hen voelden en wat ze deden op het moment van de aardbeving. Ik weet van 1 man dat hij nog in het huis zat als de aardbeving begon. Hij is tegen de muur gaan zitten en heeft gewacht tot de aardbeving over was. Hij heeft de juiste muur gekozen aangezien het huis voor de helft is neergestort. Hij kon nergens heen aangezien hij maar 1 been heeft. He's one lucky man...
De inwoners konden geen Engels maar de broer van een vrouw waarvan haar huis is ingestort, kon gelukkig alles vertalen. Na de aardbeving verzamelden de inwoners van de huizen hun eigendom in het kleine, plaatselijke schooltje, 20 meter lager, waar geen schade is. Dit schooltje bestaat maar uit 4 klassen dus plaats voor de mensen zelf om te slapen is niet meer mogelijk. Ze slapen buiten op de grond of op een houten bed zonder matras in open lucht, al dan niet met een deken. Enkelen onder hen slapen bij hun buffels omdat het houten onderdak van deze dieren de aardbeving heeft overleefd. Gelukkig zijn de inwoners niet getraumatiseerd door deze gebeurtenis en hebben ze hoop voor een nieuwe start.
Ik ben erachter kunnen komen waar de mensen op dit moment veel nood aan hebben. Dit gaat vooral over tenten, dekens, matjes, warme kledij, regenjassen en etenswaren. We hebben veel foto's getrokken als bewijsmateriaal dat we er geweest zijn voor Bikas. Ik heb deze morgen het project helemaal uitgeschreven en dit verslag doorgestuurd naar de verantwoordelijken van Artevelde. Hopelijk keuren ze dit project goed zodat we er kunnen invliegen. We willen ook graag helpen met puin ruimen zodat de mensen snel kunnen beginnen aan de heropbouw van hun huizen.
Ik heb eindelijk het gevoel dat ik iets kan doen voor de mensen hier en dat voelt goed. Hopelijk kunnen we snel starten met ons project!
Veel liefs, Elise
 |
| Links is het schooltje en recht zie je de 'slaapplaats' |
 |
| Mensen overnachten bij de koeien in de stal |
 |
| De gezamenlijke keuken buiten |
 |
| Aan het praten met de bevolking over hun noden en ervaringen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten