zaterdag 31 januari 2015

Beklimming Sarangkot + Stupa

Namasté,

ik heb het gevoel dat ik niets anders meer zeg dan 'namasté' omdat iedereen hier zo vriendelijk goeiedag zegt. Vorige 2 dagen waren prachtig. We hebben gisteren een mini-trektocht naar Sarangkot gedaan in de stralende zon. Een hevige beklimming van 3 uur en een afdaling van 2 uur. Ik heb enorm genoten van het mooie uitzicht op het meer en natuurlijk ook van de fysieke inspanning. Daarna hebben we onszelf beloond op een lekkere maaltijd met voorgerechtje voor een spotprijsje van 2,5 euro. 

's Avonds hebben we de straten, winkeltjes en cafés van Pokhara bezocht en kwamen we een straatmuzikant tegen die speelde op zijn gitaar met zijn vriend als zanger aan zijn zij. Hij speelde enkele gekende liedjes zoals 'Wonderful World' en 'I'm yours' en nog enkele andere hits. Hierbij konden we ons niet bedwingen om volop mee te zingen en na een tijd ook een beetje te dansen. Dit vooral omdat de zanger een glaasje te veel op had en enorm uitbundig en enthousiast was. Dit was zeer leuk om te zien, binnen de 10 minuten waren we al gauw niet meer alleen. We stonden samen te zingen met nog 15 Nepalese toeschouwers rondom ons. Dit was een van de leukste momenten van de reis tot nu toe.

Vandaag was al even leuk als gisteren. Met een bootje zijn we tot aan de voet van de berg gevaren waar we Stupa gingen bezichtigen. Ons aantal stappen van de dag zijn weer behaald. ;)


Tijdens ons avondeten hebben we ook even (onbewust) een aardbeving meegemaakt. Ik heb het niet gevoeld maar Anne-Lise had het gevoel alsof een gebouw omver viel. Misschien waren we te geconcentreerd op het tellen van onze roepies. Het was een aardbeving van 4,9 op de schaal van richter, voor de geïnteresseerden. ;) 

Ik heb ook goed nieuws gehad vandaag. We mogen met ons 6 nog tot 9 februari in Pokhara in de Butterfly Lodge blijven. Ondertussen leidt Govinda ons rond in de lokale schooltjes waar we wel enkele taken zullen krijgen. Dus de komende week heb ik nog internet, warme douches en mijn lieve vriendjes, YES! ;) 



Veel liefs,
Elise

donderdag 29 januari 2015

Pokhara

Namasté,

de lange busrit viel goed mee. We hadden meer luxe dan we dachten. Er was genoeg beenruimte, we stopten vaak voor plaspauze op plaatsen met een prachtig uitzicht en de lunch was ook inbegrepen. Die hebben we opgegeten in het warme zonnetje. Ook was er airconditioning, dit moet je verstaan onder enkele kleine ventilatoren opgehangen aan de plafond van de bus. Het hielp wel goed. :)
Nadat we nogmaals bestormd werden door taxichauffeurs en hoteleigenaren als we uit de bus stapten, kwamen we toe in Butterfly Lodge. Dit is een lodge waar Artevelde al vele jaren mee samenwerkt. Het is hier zeer modern en de mensen zijn supervriendelijk. Op het dak konden we genieten van een prachtig uitzicht van lakeside en grote bergen. 
We hebben Pokhara kort verkend en het viel ons op dat dit gedeelte van Nepal veel toeristischer is dan Kathmandu. Na een lange dag hebben we dus ook even de toerist uitgehangen en
gepauzeerd op een leuk terrasje en een lekkere Cosmopolitan gedronken. 
We nemen het er ons goed van. ;)

Veel liefs,
Elise

woensdag 28 januari 2015

Dag 2: Kathmandu

Namasté,

Vandaag weer een drukke dag achter de rug. Eerst een beetje door de straten van Patan gedwaald, vervolgens een taxi genomen naar Swayambhunath en daar een prachtige tempel bezocht. De tempel die op de achtergrond van mijn blog staat. ;) Ook wel de monkeytempel genoemd. Het woord zegt het zelf, het zit er dus vol met apen. Er liepen ook enkele bedelende kinderen rond en daar had ik het wel moeilijk mee.. De tempel is zeer mooi versierd met de typische vlaggetjes van Nepal. Dit zijn gekleurde doekjes met verschillende wensen op van Boeddha. De Nepalezen geloven dat hoe harder de vlagjes wapperen, hoe beter de wensen worden verspreid over het hele land. Een mooie gedachte. :)


Daarna namen we opnieuw de taxi naar de volgende tempel in Bodnath. Deze zotte ritjes zal ik toch nooit gewoon worden. Het is alsof alle bestuurders met elkaar communiceren via morse code door hun toeters geen minuut met rust te laten. Gelukkig laten de bestuurders dit niet aan hun hart komen, hun gezicht blijft volledig neutraal zonder emotie. Eigenaardig om te zien, zeker als wij daar soms lichtjes gillend in de auto zitten omdat ze bijna botsen tegen iets of iemand. Maar voor de rest zit ik op mijn gemak in de auto's. ;) 


Dit is onze laatste nacht in het leuke hotelletje Newa Chen. Hierna zal de luxe veel verminderen ook al hebben we hier ook geen verwarming. Hier enkele voorbeelden om je een beetje een beeld te geven van het hotel:
geen verwarming, wel warm water, normaal toilet, kussentjes als zetel, lekker ontbijt en het plafond is even hoog als mijn eigen lichaamslengte. En de deurtjes zijn nog een beetje kleiner zoals je kan zien op de foto. Ik moet dus een beetje gebukt lopen om in mijn kamer rond te wandelen. Als de receptioniste ons gisteren de rondleiding gaf, voelde ik me net zoals Gandalf in een hobbithuisje: met mijn hoofd gebukt bijna tegen het plafond sprekend tegen een klein Nepalees vrouwtje. ;) 




Morgen vertrekken we om 7u met de bus voor een 8 uur durende reis naar Pokhara. Ik kijk er al naar uit. ;)

Veel liefs, Elise





dinsdag 27 januari 2015

Dag 1: Kathmandu

Namasté lieve mensen,

zoals ik al zei hebben we vandaag Kathmandu verkend. Ik ben meerdere keren enorm geschrokken bij ons bezoek. Ten eerste al door de warrige elektriciteitspalen en ten tweede door de apen die slingerend van de ene elektriciteitsdraad naar de andere sprongen. We hebben prachtige kleine straatjes bezocht en oneindig veel tempels gezien. Daarnaast hebben we de busrit van ons leven meegemaakt: een busje waar je amper recht kon zitten en volledig geplet werd door overbevolking. Ook eens leuk om mee te maken. ;)
Deze bus namen we om in Pashupatinath te geraken waar er lijkverbrandingen doorgingen. Dit was zeer speciaal om te zien, er was dan ook een vriendelijke Nepalees die ons vrijwillig info gaf over de rituelen 


(en vervolgens fooi vroeg :p):
- De brandstapels worden gelegd in volgorde van belangrijkheid (rijk-arm);
- De jongste zoon moet zijn moeder cremeren, de oudste doet dit bij de vader;
- Vooraleer ze naar de brandstapel worden gebracht, moet de zoon het lichaam van zijn moeder of vader volledig wassen in de rivier. Daarna wordt het lichaam naakt in mooie doeken gewikkeld en met oranje bloemenkransen bedekt;
- Het lichaam moet naakt zijn want we zijn naakt geboren en moeten daarom ook naakt de wereld verlaten volgens de Hindoes;
- De zoon moet gedurende 1 jaar na de dood van zijn familielid altijd witte kledij dragen (teken van vrijheid) en bepaalde etenswaren mag hij niet eten. Als hij dit ritueel verbreekt mag hij 1 jaar lang niet meer bidden in de tempels;
- Na 1 jaar gaat hij naar de plaats van de lijkverbranding en herdenkt hij de overledene. 
Door dit bezoek ben ik dus weer een aantal ervaringen rijker en wordt mijn kijk op de wereld steeds groter.
Tot de volgende!

Veel liefs, Elise


maandag 26 januari 2015

Fanfan in Palpal

Namasté !

Gisteren ben ik vertrokken om 11u45 uit Brussel richting Istanbul. Vanuit Istanbul richting Kathmandu. 
De aankomst in de luchthaven van Kathmandu was zeer bijzonder en primitief. Wat we daar zagen: tafeltje om papieren van visum in te vullen, enkele balie's om je visum in orde te maken en toiletten... Verder voor de controle van de handbagage deden de mensen niet moeilijk. Piepend stapten we door de metaaldetector maar de Nepalese man gaf vriendelijk een knipoog dat alles in orde was. ;) Vervolgens gingen we op zoek naar een taxi en werden we omringd door minstens 10 Nepalese taxichauffeurs. Snel zijn we de baan opgegaan. Zeer druk, geen regels, geen belijning, overal overstekende mensen en veel loslopende honden. 
Maar we hebben het overleefd en zijn nu veilig aangekomen. We zitten samen gezellig te bekomen van de reis aan ons hotelletje in Patan aangezien onze nacht 5u korter is dan normaal door het uurverschil. 
Zo dadelijk gaan we de stad eens verkennen. Het avontuur kan beginnen. ;)

Veel liefs,
Elise