Project Khari

Namaste,

na opnieuw veel shoppen zijn we om 5u 's morgens vertrokken naar Khari, het getroffen dorpje in Dhading district. Na een 8 uur lange trip met een overvolle jeep kwamen we toe in Khari. Onderweg zagen we het ene huis na het andere vol met gaten, omgevallen muren of gewoon helemaal plat. Daar was echter al hulp geweest. In Khari zelf nog niet aangezien het zo afgelegen ligt en moeilijk te bereiken is door de slechte weg. Het was verschrikkelijk om te zien wat de aardbeving heeft aangericht aan de huizen en de school. Absolute onleefbare situaties en zelfs na 2 weken nog geen hulp gekregen. Ik kan me niet inbeelden hoe deze mensen zich de voorbije 2 weken moeten gevoeld hebben. 

Beelden zeggen zoveel meer dan woorden dus hier heb je ze:

Niet alleen een volgeladen jeep maar ook een overvolle truck met materiaal

Op weg naar Khari zagen we verschrikkelijk getroffen huizen

Pech onderweg elke keer! ;)

In Khari zagen we deze huizen:

Dit was het schooltje van het dorp. Gelukkig was het zaterdag (weekend) wanneer de aardbeving gebeurde. Geluk bij een ongeluk...

Uitladen van de vrachtwagen met ons dreamteam!

Zelfs al hebben de mensen niets meer en is de hoop ver te zoeken, verwelkomen ze ons nog steeds met een Tika en een bloemenkrans. 

Een dorpje in de verte was ook zwaar getroffen. Ik wou dat we er ook heen konden met materiaal maar we kunnen maar doen wat we kunnen op dit moment. Helaas...

Ik had een zeer dubbel gevoel op deze dag. Een goed gevoel over het feit dat we de eersten waren die de mensen kwamen helpen maar een overheersend slecht gevoel over de verschrikkelijke situatie daar. De mensen zitten zo afgelegen dat hulporganisaties hun amper kunnen bereiken. Ze zitten compleet vast. Gelukkig gaan de mensen van Nepal House binnenkort terug om daar een maand te blijven voor mentale steun en voor de heropbouw van de school. Prachtige mensen!
Bedankt iedereen voor de stortingen naar Bikas! Nu zien jullie waar jullie geld naartoe gaat. Enkel goede projecten! Danku danku! 

Veeeeel liefs,

Elise

Artevelde opnieuw in actie!

Dag iedereen!

Een dagje rusten is oké maar veel langer kunnen we hier niet stil blijven zitten. Eergisteren hebben we een nieuwe organisatie leren kennen waar we hopelijk

nog vele jaren mee kunnen samen werken want gedurende het hele gesprek hadden Sofie, Lisa-Marie en ik kippenvel. De organisatie heet 'Nepal House'. Dit is een organisatie met een schooltje aangebonden waar getraumatiseerde kinderen heen kunnen. De therapeuten, Shiva en Basanta, zijn enorm verstandige mensen en ze praatten vol passie over hun werk. Shiva vertelde ons over een meisje die haar mama en zus heeft verloren tijdens een landslide. Tijdens de 'game therapy' maakte het kindje

Game therapy room

in de zandbak steeds opnieuw een huisje met stevige muren en bomen rond. Ze wou haar huis beschermen voor wat was gebeurd. Dit heeft 3 maanden geduurd en daarna heeft ze dit verwerkt en kon ze ook met andere speeltjes spelen. Geweldig hoeveel tijd en moeite deze mensen in de kinderen stoppen. Daarom wil ik er alles aan doen om deze mensen verder te steunen in wat ze doen aangezien de regering niets van (financiële) steun geeft. 

Ook zullen er door de aardbeving veel meer getraumatiseerde en gekwetste mensen bijkomen die nood hebben aan mentale steun. De organisatie zal dus nog veel vergroten en hierin willen we hen echt helpen. 
Samen met hen gaan we morgen naar een dorpje in Dadin district waar 20 huizen zijn getroffen door de aardbeving waardoor 80 mensen dakloos zijn geworden. Gisteren zijn we opnieuw gaan shoppen voor allerhande materiaal zoals tenten, dekens, rijst, touwen en nog veel meer. Ik ben blij dat ik tijdens mijn laatste week hier nog zo'n project in gang kan steken. Hopelijk kan ik het ook afmaken en Artevelde (Lut) overtuigen om blijvend contact te houden met deze organisatie. Zij hebben het hart echt op de juist plaats.

Gisterenvoormiddag hebben we ook voor het eerst onze mobiele school uitgetest in het meisjesschooltje van Nepal House. Er zitten 25 leerlingen in totaal verspreid over 3 klassen in deze school. Het zijn allemaal leerlingen die wekelijks een therapie sessie krijgen. De leerkrachten die hier lesgeven zijn dan ook enorm gepassioneerd in wat ze doen want het is toch nog anders om hier les te geven dan in een publieke school. Elk kind heeft hier zijn specifieke noden.

Daarom wouden wij hen entertainen met 'The Moving Monkey'. Het was een groot succes! Zowel de leerlingen als de leerkrachten waren enorm enthousiast over het concept. The Moving Monkey is een grote kast op wielen met verschillende spelletjes in over Engels, wiskunde en sport. Spelenderwijs kunnen de leerlingen bijleren over deze vakken. Ook kunnen leerlingen spelletjes naar keuze uitlenen tijdens de speeltijden of leerkrachten kunnen de spelletjes gebruiken tijdens hun lessen. We hebben ons mobiele schooltje voorgesteld door eerst een toneeltje te houden. Lisa-Marie in een mooi WARM apenpak en Laure en ik verkleed als clowns. 
Het was zeer leuk om de kindjes zo blij te kunnen maken met ons dansje, toneeltje en spelletjes!

Dansen met de kindjes als introductie

Leerzame spelletjes spelen

Hoofd - schouders - knie en teen

Njammie Dal Bhat!!

Na zo'n drukke dag verdienen we wel nog eens een heerlijke dal bhat, nietwaar? ;) Daar heeft de familie van onze guest house voor gezorgd. Susma, de vrouw des huizes, had haar helemaal opgemaakt om samen met alle Artevelde studenten te koken. Een dag die ze nooit meer zal vergeten, zei ze op het einde van ons diner. Het is toch zo een dikke schat! Net zoals haar 2 lieve kindjes, Aditi en Suhana, en haar bezorgde man, Khem. 
Ik heb er enorm van genoten om nog eens rustig samen te zitten met iedereen.

Schatje van patatje, Suhana!

En nu ne zotten! ;p

Samen gezellig in de zetel met Susma.

Ook hebben we nog eens genoten van het lekkere weertje op het meer met iedereen samen. Het heeft deugd gedaan! :) 

Met de groep op een big paddle boat!

Realisatie project Khila

Namaste,

de trip naar Khila heeft minder lang geduurd dan verwacht. We hebben niet overnacht aangezien we alles wat we wouden doen, gedaan hadden na enkele uurtjes goed door te werken.

We zijn gisteren om 6u vertrokken met een volgeladen jeep waar we amper zelf nog bij konden. Wanneer we toekwamen stond de bevolking ons al op te wachten en hielpen ze ons om al het materiaal naar boven te sleuren. Ik was aangenaam verrast door de lokale bevolking aangezien ze al flink in gang waren geschoten met nieuwe houten hutjes te bouwen en al veel van het puin was ook opgeruimd. Het deed deugd om te zien dat de mensen niet bij de pakken zijn blijven zitten. Dit was een goede motivatie voor ons om hen nog meer vooruit te helpen. We zijn begonnen met een groot zeil op te hangen zodat iedereen een dak boven zijn/haar hoofd heeft om onder te slapen. De Nepalezen hadden al gezorgd voor grote bamboestokken die dienden als pilaren voor huizen en in ons geval voor de tenten. Het is me nog maar eens opgevallen hoe inventief, solidair en handig Nepalezen zijn. Ze klimmen in de bomen of op elkaar om de mooiste en stevigste constructies te maken. Nadien hebben we gelijke pakketjes gemaakt voor elke familie naargelang het aantal familieleden. In elk pakketje zaten matjes, dekens, tandpasta, zeepjes en noedels. Als we de families afriepen om hun pakketje te komen halen zag je hoe gelukkig ze waren met wat we ze gaven.

De pakketjes voor de families

Ze waren zeer blij met hun pakketjes

De noedels voor de kindjes

Het aangekochte materiaal

Tent opzetten

Tent bijna klaar

Nadien hebben we nog een lekker theetje gekregen, een babbeltje geslagen met de bevolking en zijn we vertrokken op zoek naar andere getroffen gebieden. We hadden namelijk nog wat materiaal over dus we wouden er ook snel iets goeds mee doen. Lekhan, zijn familie woont in het getroffen dorpje, wist nog een beschadigd huis zijn. We zijn erheen getrokken met de jeep terwijl de mensen van Khila met een grote glimlach ons uitzwaaiden. Het huis was uiteindelijk niet te ernstig beschadigd. Enkel het luifel van het dak was neergevallen maar het huis zelf was niet beschadigd. Hier konden we jammer genoeg niet veel helpen dus trokken we verder. Niet veel verder waren er nog 5 huizen die geleden hebben onder de aardbeving volgens Lekhan zijn bronnen. Helaas zijn we niet tot daar geraakt met de jeep, we zijn in panne gevallen. In het begin leek er niet veel aan de hand te zijn want het leek alsof de chauffeur alles onder controle had. Een beetje water gieten in een of ander gaatje onder de motorkap, een grapje af en toe, rustig babbeltje slaan,… Maar na een uur wachten had ik toch een flauw vermoeden dat er meer aan de hand was. ;) Uiteindelijk hebben we de jeep laten starten door hem in gang te duwen. Het leek ons niet meer veilig om naar de huizen te gaan aangezien we niet wisten of we er gingen geraken met de jeep. Gelukkig hebben we dit besloten want de jeep is nog enkele keren uitgevallen onderweg. We hebben hem nog een keer in gang moeten duwen in de gietende regen. Alles goed en wel totdat we stilvielen op een bergop. Gelukkig was dit dicht bij de plaats waar we moesten wachten op de minibus van Pokhara die ons kwam halen. Na een kleine 2 uur wachten kwam de minibus toe. De jeep moest ook nog mee dus hebben ze met een van onze touwen de jeep aan de minibus vast gehangen. Van een takelwagen gesproken. ;) Dit touw was echter niet stevig genoeg en de minibus was ook niet sterk genoeg. Het touw is 3 keer kapot geschoten. De 3^e keer was het genoeg geweest. We hebben een tractor tegengehouden die de jeep uiteindelijk heeft voortgesleept.

Samen werken aan de jeep ;)

De Nepalese constructie van een takelwagen

We waren van 16u al onderweg naar Pokhara en om 22u kwamen we eindelijk toe in onze guest house. In België zou ieder van ons woest in zijn/haar bed gekropen zijn maar hier in Nepal is het een heel ander verhaal. De Nepalezen jagen zich nooit op en verliezen nooit hun geduld. Onderweg hebben we zoveel pech gehad maar iedereen bleef zeer kalm en kon er het positieve steeds van inzien. Ook ons gedrag is op dit vlak veel vernepaleesd. ;) We moeten onthouden van deze dag dat we veel mensen gelukkig hebben gemaakt door alles te doen wat we konden. Ook kunnen we nu sneller op zoek gaan naar een nieuw project en mensen die hulp nodig hebben.

Veel Nepalees lief,

Elise

Shoppen en GO !

Namaste vrienden!

De laatste 2 dagen waren enorm drukke dagen maar ik voel dat we snel vooruit gaan nu. We hebben inkopen gedaan voor ons project in het dorpje met de ingestorte huizen. Na uren zoeken hebben we dekens, matjes, touwen, grote zeilen en nog veel meer gevonden. Al de hulpmiddelen worden zeer schaars hier in Nepal, net zoals de jeeps. Dankzij onze Nepalese vrienden kunnen we voor mooie prijsjes aan alles toch nog geraken. Zelfs na uren zoeken naar een jeep hebben zij ons uit de nood geholpen. Deze mensen hebben het beste voor met hun bevolking en dat is weer een reden te meer om blijven geld in te zamelen. Vele shops geven grote kortingen als ze weten dat het voor het goede doel is. Vandaag hebben we zelfs gratis een jeep mogen gebruiken van een Nepalees paragliding bedrijf. 'Sharing is caring' is het nieuwe motto van de Nepalezen. smile-emoticon
Morgen vertrekken we voor 2 dagen met al het gerief naar het dorpje om de mensen daar opnieuw onderdak te geven en te helpen met puin ruimen. Ik zie het volledig zitten!
Zoals je ziet worden jullie gestorte centjes dus zeer goed gebruikt! Nogmaals heel erg bedankt aan iedereen die bezig is met geld in te zamelen. Jullie zijn top!!

Veel Nepalese groetjes van mij en het shopteam met onze Nepalese vrienden!

Tot binnen 2 dagen!

Over naar actie!

Namasteee!

Na de aardbeving waren we allemaal even van slag maar we hebben ons snel herpakt. We willen zo snel mogelijk in actie schieten en de getroffen gebieden en mensen helpen. We zijn begonnen met al onze kledij en medicijnen te verzamelen. We hebben het gedoneerd aan een organisatie die hulpverleners en vrijwilligers stuurt naar Gorkha en omstreken omdat daar veel schade is aangericht. 

Vervolgens zijn Yorick en ik gisteren naar Khila gegaan. Dit is een klein dorpje waarvan we wisten dat er veel huizen waren ingestort. Tot 20 meter voor de top van de berg was er eigenlijk geen schade. Eens op de top viel mijn mond open. 11 huizen zijn helemaal verwoest. Zeer veel puin! Hierdoor zijn 117 mensen dakloos geworden. Gelukkig zijn er geen slachtoffers. Het zijn allemaal landbouwers dus op het moment van de aardbeving waren ze aan het werken op de velden. Ik heb daar met de mensen gepraat over hun ervaring, hoe ze hen voelden en wat ze deden op het moment van de aardbeving. Ik weet van 1 man dat hij nog in het huis zat als de aardbeving begon. Hij is tegen de muur gaan zitten en heeft gewacht tot de aardbeving over was. Hij heeft de juiste muur gekozen aangezien het huis voor de helft is neergestort. Hij kon nergens heen aangezien hij maar 1 been heeft. He's one lucky man...

De inwoners konden geen Engels maar de broer van een vrouw waarvan haar huis is ingestort, kon gelukkig alles vertalen. Na de aardbeving verzamelden de inwoners van de huizen hun eigendom in het kleine, plaatselijke schooltje, 20 meter lager, waar geen schade is. Dit schooltje bestaat maar uit 4 klassen dus plaats voor de mensen zelf om te slapen is niet meer mogelijk. Ze slapen buiten op de grond of op een houten bed zonder matras in open lucht, al dan niet met een deken. Enkelen onder hen slapen bij hun buffels omdat het houten onderdak van deze dieren de aardbeving heeft overleefd. Gelukkig zijn de inwoners niet getraumatiseerd door deze gebeurtenis en hebben ze hoop voor een nieuwe start. 

Ik ben erachter kunnen komen waar de mensen op dit moment veel nood aan hebben. Dit gaat vooral over tenten, dekens, matjes, warme kledij, regenjassen en etenswaren. We hebben veel foto's getrokken als bewijsmateriaal dat we er geweest zijn voor Bikas. Ik heb deze morgen het project helemaal uitgeschreven en dit verslag doorgestuurd naar de verantwoordelijken van Artevelde. Hopelijk keuren ze dit project goed zodat we er kunnen invliegen. We willen ook graag helpen met puin ruimen zodat de mensen snel kunnen beginnen aan de heropbouw van hun huizen. 

 

Ik heb eindelijk het gevoel dat ik iets kan doen voor de mensen hier en dat voelt goed. Hopelijk kunnen we snel starten met ons project!

Veel liefs, Elise

Links is het schooltje en recht zie je de 'slaapplaats'

Mensen overnachten bij de koeien in de stal

De gezamenlijke keuken buiten

Aan het praten met de bevolking over hun noden en ervaringen